చినుకు..చినుకులలో....

ధాచుకోలేని తమకంతో మేఘుడు
వలపు చినుకులను చిట పట కురిపిస్తూ ఉంటె..
మందస్మిత ..మృదుమనోహరి ....సుందరి ..
అపస్మిత అయి..చినుకుల కడ్డుగా ఛత్రం చేపట్టినా..
కొండల వాలునుండి కొంటె గాలి ..
దూసుకుంటూ వచ్చేసి...ఛత్రాన్ని లాగేసుకుంటూ..
తడిసిన వయ్యారాలను ఆసాంతం చుట్టేసింది.. .

కేరింతలతో కొలనులోని చాపపిల్లలు
ఎగిరి ఎగిరి పడుతున్నాయి....
వాటి అల్లరితో జత కలుపుతూ..
కన్నె మనసు జతగాని తలపుల
మైమరపులలో ..ఓపలేని ఒంటరి అయి...
అతని ఎద చేరి ..సేదతీర ఉవ్విళ్ళు ఊరుచున్నది..

ఆకాశాన్ని సాక్షిగా తెచ్చుకొని మేఘుడు..
చినుకు సూత్రం కట్టి తనదాన్ని చేసుకున్నాడే..
చిన్నదాన్ని వలచిన వాని వలపు...
వాకిట ఇక నిలవని నీటిగీతల రాతలేనా...
వొంపులను వెచ్చగా తాకుతున్న వలువలను
ఈర్ష్య తో...చూపుల శరముల పోరాటాలేనా...!!