(ఓ జ్ఞాపకాల ట్రంకు పెట్టెలో దొరికిన అరుదైన చిత్రం )

కొడుకునై పుట్టలేదు నాన్నా!
నీకు కడసారయినా వీడ్కోలు తెలిపేందుకు
అర్హత లేనిదాననైతినే...

అనురాగం పంచి నన్ను అలరించావే
ఆత్మీయతకూ అర్థమే నీవైతివే

కనురెప్పలు సైతం
నిదురించే సమయంలోఅవి నిదురిస్తాయి
నీ కనుపాపలలోనే నను నిలుపుకొని
అనుక్షణం గుండెల్లో దాచుకొని కాపాడుకుంటివే

తీర్చుకోలేని రుణంతో
శిరసు వంచి నమస్కరిస్తున్నా
నీవేలోకాలనున్నా.....
నీ ఆత్మ శాంతికై నా
హృదయకుసుమాన్ని సమర్పిస్తూ...
చెమరించిన కనులతో
శిరసు వంచి నమస్కరిస్తున్నా నాన్నా...!
మీ పాపగా శ్వాసిస్తూ...

(అప్పుడే దశాబ్దం 10 సంవత్సరాలు గడిచి పోయాయి...అశ్రు నివాళు లతో...)