మన తెలుగు మన సంస్కృతీ గ్రూప్ లో చిత్ర కవిత పోటిలో...

మొలకే కదూ...

ఊడలు కట్టిన మహా వృక్షమైనా..
చిన్న మొక్క అయినా...
తీగలుగా ఎగబ్రాకే చెట్టయినా..
మొలకగానే మొదలవుతుంది..

భూమాత గర్బంలో చేరింది మొదలు..
నీటి తడి తగిలితే చాలు...గింజనానుతూ..
రెండుగా చీలి తనలోనే అంకురానికి జన్మ నిస్తుంది..
జీవం నింపుకున్న ఆ ప్రాణం మట్టిని చేజించుకుని...
మొలకై...ప్రపంచాన్ని చూస్తుంది...
తన జాతి లక్షణాలను బట్టి....ఎదుగుతుంది..
శతాబ్దాల వరకు నిలిచి ఉండే వృక్షమై..

ముదురమైన ఫలాలను...కూరగాయలను...
ధాన్యాలను...రంగు రంగుల పూవులను ఇస్తూ..
ఒకటేమిటి..విశ్వాన్ని వింత లోకంలో
మెరిపించటానికి....ప్రకృతమ్మకి పుట్టింటి
అలంకారమై..నిలచే ప్రతి చెట్టు .ప్రతి గడ్డిపరక..
చిన్ని మొలకగా.... అవిర్బవించేదే...

మనుషులకు..జంతువులకు..
ఇతర కనిపించి..కనిపించని ప్రాణులకు సైతం..
ఆహారం అందించే అన్నపూర్ణ అంశ ..మొలకే కదూ..!!