24, డిసెంబర్ 2015, గురువారం

  • ఒక రాత్రి...


  • పూర్ణ చంద్రుని సైతం రాహువు కబలించక మానలేదు...
    అయినా...ఉన్న సంగంలో నుండే...వెన్నెల కురిపిస్తూ...
    యమునలో తన తళుకులను మెరిపిస్తున్నాడు....మన నెలరేడు...
    చీకటిని చిల్చాలనే....తారల తహతహలు....
    తలలూపే..తాటి చెట్ల తో చేరి...చేసే గాలుల అల్లరులు...
    నిశ్శబ్దపు శభ్దం బయాన్ని కలిగించినా....
    ఒడినందించే...ప్రకృతి ఎప్పుడూ...
    పలకరింపుల పరవశాన్నిస్తుంది...మరి...

  • పిల్ల గాలులను మోసు కెళుతూ మెల్లగా సాగే గోదారమ్మ
    ఒడిలో స్వేచ్చగా తిరిగే..చేపలని బందించాలనే...తాపత్రయం...జాలరులకు
    కాలే కడుపులకు పట్టెడన్నం పెట్టె పసిడి తల్లి చల్లగా చూడాలనుకుంటూ...

    ఏరు దాటాలనే...పడవ ప్రయాణికుని ఆరాటం....
    గమ్యంలో జీవన సారాన్ని వెతుక్కునేందుకు....

    పుణికి పుచ్చుకున్న అమాయకత్వం...
    ఆటలే...తమ ద్యేయం అనుకునే పసితనం..
    నీటిలో మునకలేస్తూ....ఈదాలనే కుతుహులంతో...!

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి