'అప్పుడు...'

తడి ఆరనివ్వకుండా..
కన్నులకు నీటిని సరఫరా చేసే
హృదయానికి ..
జవాబు చెప్పలేని తనాన్ని..
లో లోన మింగుతూ..
తూనీగల్ని పట్టుకుందామని
పరిగెట్టే పసితనపు అమాయకంలా..
కాలాన్ని పట్టుకోవాలనుకుంటున్న
నా వెర్రి నైజానికి ..
నాలో... నేనే ...
నేను ..ఏమి లేను అనే..
నిజాన్ని తెలుసుకొని..
అమ్మని ..ఆవకాయని ..
తలచుకొని ..తరలి పోతున్నా...
అదే...'అప్పుడు' బాదం కాయలు
ఏరుకున్న ఆ బాల్యం లోనికి...!