గాజులు...

గాజుల చేతులతో వడ్డిస్తూ.... నా శ్రీమతి
రోజు నాచేత అమృతం తిపిస్తుంది..అందుకే..
అరవైలోను...ఇరవై లా నా ఆరోగ్యం ..
తన గాజుల గలగలలలా..ఉరకలు వేస్తుంది...

మొట్టమొదటగా తను అడిగినదోకటే..కోరిక..
ఎప్పుడు మట్టి గాజులు నా చేతులకు తొడగాలని...
నలబై ఏళ్ల సహచర్యం ..ముడుతలు పడినా..
ఆ చేతులలో...తరగని మిలమిలల సౌంధర్యం ..

మగని తలపులను తెలిపే...అరుదైన సాధనం..
ఇల్లాలి అనురాగపు గెలుపులకదే..జీవనం..
బంగారు రాసులతోచేసిన నగలు ఇవ్వలేని ఆనందం..
డజను మట్టి గాజులపొట్లం విప్పినప్పుడు..
కలుగుతుంది అదే...ఆనంద పరవశం.!

చేతుల నిండా గాజులతో...
కాలికి మెట్టెలతో...
పసుపు రాసిన ముఖానికి ..
సూర్యబింబమల్లె ప్రకాశించే కుంకుమతో..
తలలోనిండా పూలతో..
కట్టెమీద పడుకున్నా...
ఆ స్త్రీ మూర్తి అయిదవతనం లోని...
ఆత్మ పొందుతున్న అనుభూతిని ...
ఆరు కాలాల సౌంధర్యాన్ని.
తనలోనే ఇముడ్చుకున్న సౌభాగ్యము,..
చెప్పకనే చెపుతుంది...!