గగనంలో విహరిస్తూ
చేసుకున్న బాసలవి
కాలం కరుగుతున్నా...
దూరమనే మజ్జిగ చిలికి
అనురాగపు వెన్నని
మేనంతా పులుముకొని
ఒకరిలో ఒకరమై జారుతూ
సేద తీరుతున్నాము .....
మేఘ సందేసాలు ...
హంస రాయబారాలు
మనకెందుకు .....
మనసు మూలల్లో
మరపుకు తావి లేని
చోట మమేకమై
జ్ఞాపకాలకందని
వర్దమానంలో
ప్రేమ చిగురులు
తింటూ కోకిలలమై
గాన మాధుర్యాలలో
ఓలలాడుదాము
ప్రియా.....!!!!!