24, డిసెంబర్ 2015, గురువారం

ఇంటింటా సంక్రాంతి ....

పైట చెంగు జారుతున్నా...
లెక్కచేయని కలికి తనం 
పరికిణి ఎగదోపిన జాణతనం
రంగరించి ..
విల్లులా వంచిన నడుముభారమవుతున్నా ....
వేళ్ళ సందులనుంచి ముగ్గు లతలు ..పూవులై ..
వాకిట్లో నిలుస్తుంటే ..
చూసే కనులకు సంక్రాంతి ... సంబరమే..

ధనుర్మాసపు చలి
లేత భానుని కిరణాల కాచుకుంటూ ..
మృదువుగా స్పర్సిస్తుంది ..
మావిడాకులపైనుండి ఊయలలూగుతూ...

గుమ్మడి పూలు సిగలో తురుముకొని
నవదాన్యాల నడుమ ..
పసుపు కుంకుమల పవిత్రతతో..
రేగిపండ్లు..చెరుకుముక్కల నైవేద్యాలతో..
ప్రతీ ముంగిలిలో ముత్తైదువులై నిలిచాయి గొబ్బెమ్మలు ... 
అన్నపూర్ణలని తలపిస్తూ...
ఇంటింటా సంక్రాంతి ఇదేనని తెలుపుతూ.....

.తల్లీ గంగమ్మ...!!



అమ్మలకే...అమ్మ!!...గంగమ్మ తల్లీ!!
మా పాపాల కడుకుటకు...భాగిరధుని కోరిక మన్నించి 
ఆకాశాన్ని తెంపుకుని దిగివంచినావమ్మా..!!
శివుని సిగపాయల బందించినాగాని...ఒక పాయ గా విడిపించుకొని...
ఉరికురికి వచ్చినావే....హిమగిరుల జారుతూ...

కొండల నడుమ..కులుకుతూ...కొనల పలకరిస్తూ..
పాడి...పంటలకు అయువునిస్తూ....
అరమరికలు ఎరుగక ..గులకరాళ్ళ పై..
గలగలల రాగాలతో...రమ్యంగా పాడుకుంటూ...
అలుపెరుగక నీవు సాగిపోతున్నవే..తల్లీ ...గంగమ్మ!!

విశ్వేస్వరుని అనునిత్యము అభిసేకిస్తూ...
అన్నపూర్ణమ్మ అంశని అందిపుచ్చుకొని...
కాలాలకతీతంగా...నీ నీట మునకేసిన చాలు 
సమస్త దోష నివారణ గావిస్తున్నావే...
పిత్రుదేవతలకి సైతం పుణ్య ఫలం అందిస్తున్నావే...తల్లీ..గంగమ్మ !!

భీష్ముడు నీ బిడ్డడేమో నాడు...కానీ...
భరతావనికే...మణిహరమైనావు నేడు...తల్లీ గంగమ్మ...!!
  • ఒక రాత్రి...


  • పూర్ణ చంద్రుని సైతం రాహువు కబలించక మానలేదు...
    అయినా...ఉన్న సంగంలో నుండే...వెన్నెల కురిపిస్తూ...
    యమునలో తన తళుకులను మెరిపిస్తున్నాడు....మన నెలరేడు...
    చీకటిని చిల్చాలనే....తారల తహతహలు....
    తలలూపే..తాటి చెట్ల తో చేరి...చేసే గాలుల అల్లరులు...
    నిశ్శబ్దపు శభ్దం బయాన్ని కలిగించినా....
    ఒడినందించే...ప్రకృతి ఎప్పుడూ...
    పలకరింపుల పరవశాన్నిస్తుంది...మరి...

  • పిల్ల గాలులను మోసు కెళుతూ మెల్లగా సాగే గోదారమ్మ
    ఒడిలో స్వేచ్చగా తిరిగే..చేపలని బందించాలనే...తాపత్రయం...జాలరులకు
    కాలే కడుపులకు పట్టెడన్నం పెట్టె పసిడి తల్లి చల్లగా చూడాలనుకుంటూ...

    ఏరు దాటాలనే...పడవ ప్రయాణికుని ఆరాటం....
    గమ్యంలో జీవన సారాన్ని వెతుక్కునేందుకు....

    పుణికి పుచ్చుకున్న అమాయకత్వం...
    ఆటలే...తమ ద్యేయం అనుకునే పసితనం..
    నీటిలో మునకలేస్తూ....ఈదాలనే కుతుహులంతో...!



 జీవితం ...



వైకుంఠమా....కైలశమా...స్వర్గ లోకమా...
ఏ లోకం చేరాలని నీ అవాంతర ప్రయాణం....

వేదనలు చేరాయని రోదిస్తూ..నిరోదించటం మరిచావే...
కష్టాల కొలిమి కలకాలం ఉండదు కదా...!!
చల్లారి బూడిదై..మసవుతుంది తెలుసుకో....

అమ్మ తన ఆయువు ఫణంగా పెట్టి మరీ నిన్ను కన్నది...
నాన్న తన ప్రాణం పోసి నిను పెంచెనే...
తల్లి తండ్రులను శోకసముద్రంలోకి త్రోసి..
నీ ఆత్మను నీవే.. గాలిలోకెగరేయలనుకుంటూ ఉంటే...
లిప్త పాటు క్షణం...తెలిరిచిన రెప్పలు  మూసుకొని... 
హృదయంలోకి నిన్ను నీవు చూసుకొని మరీ నిర్ణయించుకో...
నీవు...నీ చుట్టూ..ప్రపంచంలో ప్రతీ కదలిక అవగతమవుతుంది...

జన్మ జన్మల పుణ్యఫలమే...మానవ జన్మ కదా..!!
మహాత్ములు కూడా...మనుషులే కదా !!
వారి ఆదర్శాన్ని జీవంగా మలచుకొంటె...మహిమాన్వితమయిన జీవితం ..నీదే ఇక...!!

!!నమోనమః!!



రాత్రి పగళ్ళ రాట్నం తిప్పుతూ...
ఏడు గుఱ్ఱాల రధమెక్కి
 నిరంతరం సాగిపోయే..భాస్కరా...!!నమోనమః!!

చీకటివెనుక ...వెలుగుకు...
ప్రాణంపోసే పరాత్పరుడవు...
నీ గమనాలని  ఉద్దేశింఛి  ..
.నడిచే.... జీవితాలు ..

ముల్లోకాలకు మూలాదారం నీవే.......
సకల చరాచర సృష్టి కి ఆదిత్యుడివి నీవే...

కాలాలకు కారణం నీ కదలికలే..
ఆరోగ్య ప్రదాయకాలు నీ తొలి కిరణాలే....
హారతులు....!!


చీకటిని చీల్చుకొని వెలిగే తోలి పొద్దు కిరణమే...
మా జీవితాల ఆకలి ఆక్రందనల తీర్చే ఆశాకిరణం..

ప్రతీరోజు బ్రతుకు బాటపై వేసే తొలిఅడుగు తడబడేదే...
మలిపొద్దువరకూ పొయ్యిమీద ఉడికే 
నూకలకై రూకలు సంపాదించగలనా అనే ఆరాటాలతో....

వెదురుతో వేదన పంచుకుంటూ...పిల్ల దారులగుండా పయనాలు 
సూర్యునితో సమంగా సాగించే జీవన యానాలు....
భగవంతునికి అర్పించే శ్రమదానాలే....ఎల్లవేళలా తామిచ్చే హారతులు....!!

31, అక్టోబర్ 2015, శనివారం

నీకూ... తెలుసు...


ఒంటరినని తేలిక చేసే... లోకానికేం తెలుసు
నీ తలపుల ఒరవడిలో... ఒదిగి నే సెదతీరుతున్నానని..
నాకోసమే...ఎగసి ఎగసి పడుతూ..
కదిలి వస్తున్న ఆ కెరటాలకి తెలుసు...
అంతులేని సంపదనే కాదు..
అగాధాలను సైతం తనలో దాచుకున్న సాగరుడికి తెలుసు..
అనంతమైన ఆకాశాన్ని ఇముడ్చుకొని
నురగై తేలుతున్న నీటికి తెలుసు..
తీరంలోకి కొట్టుకువచ్చి...
ఇసుకలో కూరుకుపోయిన ఈ ఆల్చిప్పలకి తెలుసు..
ఎదమధనంలో ఏమరపాటున కూడా నిను మరువదు మనసు
నీవిల లేకున్నా...సముద్రుడి సాక్షిగా ..అది..నీకూ.. తెలుసు...
గాజులు...


గాజుల చేతులతో వడ్డిస్తూ.... నా శ్రీమతి
రోజు నాచేత అమృతం తిపిస్తుంది..అందుకే..
అరవైలోను...ఇరవై లా నా ఆరోగ్యం ..
తన గాజుల గలగలలలా..ఉరకలు వేస్తుంది...
మొట్టమొదటగా తను అడిగినదోకటే..కోరిక..
ఎప్పుడు మట్టి గాజులు నా చేతులకు తొడగాలని...
నలబై ఏళ్ల సహచర్యం ..ముడుతలు పడినా..
ఆ చేతులలో...తరగని మిలమిలల సౌంధర్యం ..
మగని తలపులను తెలిపే...అరుదైన సాధనం..
ఇల్లాలి అనురాగపు గెలుపులకదే..జీవనం..
బంగారు రాసులతోచేసిన నగలు ఇవ్వలేని ఆనందం..
డజను మట్టి గాజులపొట్లం విప్పినప్పుడు..
కలుగుతుంది అదే...ఆనంద పరవశం.!
చేతుల నిండా గాజులతో...
కాలికి మెట్టెలతో...
పసుపు రాసిన ముఖానికి ..
సూర్యబింబమల్లె ప్రకాశించే కుంకుమతో..
తలలోనిండా పూలతో..
కట్టెమీద పడుకున్నా...
ఆ స్త్రీ మూర్తి అయిదవతనం లోని...
ఆత్మ పొందుతున్న అనుభూతిని ...
ఆరు కాలాల సౌంధర్యాన్ని.
తనలోనే ఇముడ్చుకున్న సౌభాగ్యము,..
చెప్పకనే చెపుతుంది...!
"ఎగిరింది కడలీ కెరటం.. "
."ఎగిరింది కడలీ కెరటం..ఆ నింగి స్నేహం కోసం.."
కడలి అంచుననున్న నాకు ..దూరంగా విపిస్తున్న పాట ...
నిజం..ఏనాటికైనా ఆ రెండు చేరువ అవుతాయా...?.అన్న ప్రశ్న..
చేపలు..తిమింగలాలు లాంటి అనేక జలచరాలకు
ఆవాసమై నిలిచి..లోన బడభాగ్నులను దాచుకున్నా..
వెన్నెలంటి నురగతో... పాదాలను కడుగుతూ..కడలి..
దేశ దేశాలను కలుపుతూ...సముద్ర యానం చేయిస్తూ..
రవాణా సౌకర్యం కలిగిస్తూ...దూరాలను చెరిపేస్తూ..
ప్రపంచమంతా ఒకటే అని తెలుపక తెలిపేను కడలి..
కదలివచ్చిన నదులని తనలో కలుపుకుని..
సంగమ ప్రదేశాలకు..పవిత్రతను చేకూరుస్తూ..
మనుషుల పాపాలను గ్రహింపజేస్తూ ..
పుణ్య స్నానాలు చేయిస్తుంది కడలి.....
స్వాతి చినుకులను ...ముత్యాలుగా మారుస్తూ...
అంతులేని సంపదకు తన గర్భాన్ని ఆవాసంగా చేసి..
మచ్స్య కారులకు ,..జీవనాదారమై నిలిచింది కడలి..
అలల తరంగాలు ...అటుపోట్లకి నిలయాలుగా..
జీవితానికి ..అనుబంధ వాక్యం తెలియజేస్తూ..
"కింద పడినా ..తిరిగి లేవటానికే.." అన్న సత్యంలా ..
విరిగిన కెరటాన్ని...తిరిగి నిలబెడుతుంది..కడలి..!
మీవే..మీవే..అని..!

సాయంసంధ్యను వీడుతూ ..
ముసురుకుంటున్న చీకట్లకు
వెన్నెల పంచాలనే ఉబలాటంతో
ఉదయిస్తున్న పున్నమి జాబిలితో..
పోటీపడుతూ..ఎదురునిలిచిన నా చెలి..
అందాలను బందించిన అనుబందంతో..
నునుసిగ్గులలో పూసిన ఎర్రని రోజాలు..
ప్రీతిగా గొనుమని తెలిపే..అల్లరి చూపులు..
అందించిన చేతిలోని స్పందనలు .
.చెప్పకనే చెపుతున్నాయి...
జడలో తురిమిన మల్లెలంత స్వచ్చంగా..
ఊగుతున్న జూకాల కదలికలంత ఇష్టంగా....
చేతికున్న గాజుల గలగలలంత పవిత్రంగా..
మనసా ..వాచా..కర్మణా ...అర్పణలన్నీ..మీవే..మీవే..అని..!
ఏకత్వం
శివ తత్వం, విష్ణు తత్వం ఏకమై...
ఏకత్వ స్తాణువై..పూజలందుకొను మాసం.. కార్తీకం..
విశేష ఫల ప్రదమైన ..పవిత్రమైన..
ఉపాసన కాలమయిన దక్షిణాయానంలో వచ్చే మాసం.. కార్తీకం..
నెల వంక అయిన చంద్రుడు ..కృత్తికా నక్షత్రంతో కూడిన రోజే.
నెలారంబమని..ఆ పేరుమీదే...నిలిచిన మాసం...కార్తీకం..
ఈశ్వర స్వరూపమే దీపం...ఆ ఈశ్వర దర్శన బాగ్యంకొరకే..
ఉదయం...సాయంసంద్యలలోనూ.. దీపం పెట్టుకొను మాసం ..కార్తీకం..
ప్రతి దేవాలయంలోను..అర్చనారాధనలతో ..ధ్వజస్తంబంపైన ..
ఆకాశదీపం వెలుగులు రువ్వుతూ కనిపించే మాసం..కార్తీకం..
ఆశ్వీయుజమాసంలో ..చంద్రుని వెన్నెలను త్రాగిన నదీజలాలు..
ఔషధీయిక్తమై ..నదీ స్నానానికి ప్రాశస్త్యమిచ్చే మాసం..కార్తీకం.
విష్ణు తల్పమైన ఆదిశేషుని ..శివుని .కంఠాభరణం..నాగుని ..
పూజిస్తూ....పాలుపోయు నాగుల చవితి వచ్చు మాసం.. కార్తీకం..
ఒకటిగా కలిసి...బెదాలను విడిచి ..వనబోజనార్దమై..
పరమాత్మ స్వరూపమైన చెట్ల నీడలకేగు మాసం.. కార్తీకం..
ఆలయాల్లో..యమద్వారమును తలపించు .. జ్వాలా తోరణం
శైవ..విష్ణు లోకాల దారిని చూపించు మాసం..కార్తీకం..

25, అక్టోబర్ 2015, ఆదివారం

జో...జో...
అలకలన్నీ తీరి
అలివేలు మంగ..
అచ్చంగ విభునికి 
అన్ని అర్పించంగ...
కాటుకంటిన శ్రీవారి
బుగ్గలు నిగ్గు తేలంగ
అది చూసి నవ్వింది ..
అమ్మలగన్న అమ్మ..
మురిపెంగా...
సతి సాన్నిధ్యము లోని
సరసాల సౌఖ్యాలు ..
అనుభవములోన మగనికి
ఆనందాల పొదరిళ్ళె...
ఆలు మగల అన్యోనతలోన
మధుమాసానికి... ఎపుడు
ఆవాసమేలే...
పాల కడలి అలల నురగల
తేలేటి శేష తల్పముపైన..
సేద తీరి నట్టి..
చిద్విలాసపు నగవుల
శ్రీనివాసుడ వేలే..
నడిరేయి దాటుతున్నది..
తొలిజాముకు దగ్గరవుతూ..
గుండె సడిలోన గువ్వలా ఒదిగి..
పవ్వళించరా..స్వామి..!
నాశ్వాసలోని నీ నామ జప తెరలోన..
జో..జో...!....జో..జో...!
************హృదయ స్పందనలు కావా..!*************
గున్నమావి చిగురులను ప్రీతిగా ఆరగిస్తూ..
కుహు కుహు రాగాల.. కోయిల పాట విన్నా..
నిశబ్ద నిశీధిలో స్వార్ధం మరచి నిండు చంద్రుడు 
పున్నమి వెన్నెలను.. మంచు వలె కురిపిస్తూ ఉన్నా..
చల్లనిగాలి పిల్ల తెమ్మెరలై..మెత్తగ స్పృశిస్తూ.
వికసించిన మల్లెల పరిమళాన్ని మేనంతా పామేసినా..
ఎద లోతులలో కదలికలే అవి....హృదయ స్పందనలు కావా..!
వదిలేసినపసితనంలో ..కొత్తగాచేరిన ప్రాయాన్ని..
వయసుచేసే చిలిపి అల్లరుల వేగే కన్నె మనసు..
నీవేనేనను పలుకుల ఆసరా ఇచ్చువాడు..
ఎవరని..ఎచట ఉన్నాడని..ఏమరపాటులో...
ప్రతి చూపును కంటికొస బిగించి .. వెతుకుతున్నపుడు..
వెనుకగా వచ్చి వెచ్చని కౌగిలిచ్చినపుడు..
మదిగదిలో పులకింతలే అవి ...హృదయ స్పందనలు కావా..!
ముడిపడిన బంధంతో ..జీవితాలు ఏకమై..
పంచుకున్న మధురామృతాల సాక్షిగా..
మొలక నవ్వుల చిరుదీపం తమ మద్యన
ఉదయిస్తుందని తెలిసినపుడు..
ఆనందపు మెరుపులే అవి  ..హృదయ స్పందనలు కావా..!
తన అద్భుతమైన చిత్రంలొ...నా కవితని బందించారు...ప్రముఖ చిత్రకారులు ఛంద్ర గారు....ధన్యవాదాలు ఛంద్ర గారు...
సోదరా...! నడిరేతిరి దాటెనని దిగులేలరా.. పున్నమి వెలుగుల వెన్నెలా పిండారబోసినట్లుంది చూడరా.... ఆటుపోట్ల అలజడులను అణచుకొని సాగరుడు అలల ఉయలలే... ఊపుతున్నాడురా.. తెరచాప లేని నావైనా.... తేలిపోతూ,, సాగుతుందిరా.. జాలరోళ్ళమని మనల జాలి చూపుతూ.. తన కడుపున దాచుకున్న మత్స్య సంపదనే.. వలల కంచింది...మన కడుపు నింపుతుంది రా.. సముద్రమెంత గొప్ప మనసు కలదిరా.. సోదరా.. .ఈ ప్రకృతి అంతా... మన అమ్మ వంటిది రా..సోరరా...!
అలలపై తేలింది.. పూలనావా...అలా..అలా..అలా... మదిలోన మొలిచింది.. వెన్నెలలాంటి కలా కలా..కలా.. ఏటి లోని నీటిలో.. ఒక్కటై కనిపించే ఇద్దరమూ మురిపాలను పంచుకొని మురిసిపోవు ఈ శుభదినమూ... నీరెండ వెలుగులన్నీ.. సిందూరాలయే..చెలి చెక్కిళ్ళలో ప్రణయాల పరిమళాలు.. చేరాయి పరువాల ముంగిళ్ళలో..


*********తెలుసుకోండి...**********

చేదైనా..చేతిలో గ్లాసు ప్రతిష్టకి చిహ్నం 
ఉన్నవాళ్ళ కుటుంబాలలో...
పార్టీల పేరిట మందు సేవనాలు..
అలవాటై అవే చేస్తాయి కుటుంబ నాసనాలు..
శరీరాన్ని గుల్ల చేసి..ఆసుపత్రి పాల్జేస్తాయి.
మరీ శృతి మించితే...బూడిదగా మిగులుస్తాయి..
కాయ కష్టం చేసుకునే బడుగు జీవులు సైతం..
కల్లు ,సారాయిలకు బానిసలవుతూ ..
.బ్రతుకు దుర్భరం చేసుకుంటున్నారే..
ఎవరు చూసినా ..ఎటుచూసినా....
చూడ చూడ రుచుల జాడ ఒకటే ..! అన్నట్టు..
జీవిత విలువలను వలువలు విడిచినట్టు విడిచిపెడుతున్నారే..
మద్యపానం అంటే అసుర సమ్రక్షణమనితెలుసుకొని.....
మానవత నిలుపుటకు మధువును మట్టుపెట్ట పూనుకొండుకు..
గాంధీగారి నడవడిని, కందుకూరి ఆశయాలను,
రాజారామ్ మోహన్ రాయ్ తెగువను,.
పుణికిపుచ్చుకున్న యువతరం ..
నడుంకట్టి ..వాడ వాడలా తిరుగుతూ.
ప్రతిఒక్కరికి అర్థంచేయించండి....తెలుసుకోండి...!

*******ఉయ్యాలో..ఉయ్యాలా..*********
ఉయ్యాలో..ఉయ్యాలా...బతుకమ్మా ఉయ్యాలా...
బంగారు రంగులో ఉయ్యాలా ..పసుపు గౌరమ్మనే చెయ్యాలా..
గూనుగు పూలతో ఉయ్యాలా..అందంగ పేర్చాల ఉయ్యాలా..
బంతులు. చేమంతులు , మందారాలు ఉయ్యాలా..
గుట్టగ పెర్చాలె ఉయ్యాలా..
రంగు రంగుల పూల బతుకమ్మ ఉయ్యాలా..
చల్లని తల్లి ఆ యమ్మ ఉయ్యాలా..
కన్నె పిల్లల కలలు తీర్చుతాదే ఉయ్యాలా..
ముత్తైదువుల పసుపు బొట్టవుతాదే ఉయ్యాలా..
వనితలందరూ ఉయ్యాలా...ఒక్కచోట చేరి ఉయ్యాలా..
ఊపాలే ఊపాలే ఉయ్యాలా...చేతులు ఊపాలే ఉయ్యాలా..
చప్పట్లు కొట్టలే ఉయ్యాలా...చుట్టురా తిరగాలే ఉయ్యాలా..
దుర్గమ్మ తల్లిని కొలవాలె ఉయ్యాలా..
మట్టి దీపమే పెట్టాలె ఉయ్యాలా..
బతుకమ్మ .. బతుకమ్మఅంటూ ఉయ్యాలా..
ఏటిలోన విడువాలే ఉయ్యాలా..
నీటి పైన తేలి ..ఆయమ్మ ఉయ్యాలా...
పోయి మల్లి ఏడాదికొచ్చునే ఉయ్యాలా..
ఉయ్యాలో ఉయ్యాలా...బతుకమ్మా ఉయ్యాలా..
మళ్ళి రావే తల్లి ఉయ్యాలా...మమ్ము సల్లంగ దీవించు ఉయ్యాలా..
తెలంగాణా తల్లికి ఉయ్యాలా...అడబిడ్డవే నీవు ఉయ్యాలా..
ఉయ్యాలో ఉయ్యాలా...బతుకమ్మా ఉయ్యాలా..

29, సెప్టెంబర్ 2015, మంగళవారం

నా చెలికాడు...
రమ్మని చెప్పిన చెలికాడు
'రవళి ...నీకోసం నేనున్నా..అంటూ..
రవ్వల లోలకులు తెస్తాడు అనుకున్నా.
రంగుల సినిమా చూపిస్తాడనుకున్నా...
రహస్యం... అని చెవిలో ..గుసగుసలు చేపుతాడనుకున్నా...
రవిక బిగువులదాచిన వలపులు దోచుకుంటాడనుకున్నా..
రసాత్మకపు తేనెలనందిస్తాడనుకున్నా..
రవి అస్తమించే సమయమవుతున్నా...
రమణీయ మయిన ప్రకృతి ..
రతీమన్మధులకు స్వాగతం చెపుతున్నా..
రవ్వంత కనికరం చూపక వెన్నెలరేడు పున్నమి కన్ను గీటుతున్నా..
రగిలే ఎదలో సెగలు రేపుతూ.. రాడాయె ఎంతకీ ...నా చెలికాడు....!!
************సాయి స్వరూపం.*************
'గు' అంటే అజ్ఞానం 'రు' అంటే పోగెట్టే వాడు...
సద్గురువు గా నిలిచిన... సాయి
ఆ అజ్ఞానమనే అంధకారాన్ని పారద్రోలుతూ..
మనిషిగా అన్ని కర్మలను అనుభవంలో చూపిన
మహిమాన్విత దైవ స్వరూపం సాయి..
బడభాగ్నుల మంటల్లో కాలిపోతూ..
ఒక్కసారి 'బాబా' అని అర్ధిస్తే చాలు..
చల్లని హస్త స్పర్శను అందించి..
సుగమనమయిన మార్గంలో నడిపించెదరు సాయి...
మన పాపాలను చిలిము త్రాగుతూ.... తాను గ్రహించి..
నిరతాగ్నిహోత్రమయిన ఆ 'ధుని' తో..
పదకొండు నిత్య సత్య సూక్తులతో..
దీనజనోద్దారణ గావిస్తూ...భక్తవత్సలుడైన సచ్చిదానందుడు సాయి..
అమ్మలా ఆదరించిన బజియాబాయి తనయుడు తాత్యా కోసం..
తన ప్రాణాలను పణంగా పెట్టి...జీవసమాధి అయి..
శరణమన్న వారికి ..నేటికి 'నేనున్నా...మీకోసం..'
అంటూ ఆపదల గాస్తూ..నిదర్శనం చూపుతున్న నిరాకార సత్యమే.. సాయి...
దత్తాత్రేయుని అయిదవ అవతారమయి అవధూత గా ఇలచేరిన ..
త్రిమూర్తుల ఏకత్వమై..స్మృతిమాత్ర ప్రసన్నుడు.. నిత్యుడౌ షిరిడీ సాయి...!


గోవిందా....గోవిందా...

గోవిందా అని తలచిన చాలు..
ఆ శేషాద్రి నిలయుడు..
వేగిరమే వచ్చి నిలచును మనమున..
ఆపదల గాచి ...అభయమునోసగి..
కనుపాపలవోలె కాపాడునులే.....కాపాడునులే...//గోవిందా//
నీలాల ముడుపులే కట్టించుకొని..
మనసును నిశ్చలమే చేయునులే..
కలతలతో ఎద కలచివేయు తరుణాన
కరుణాకటాక్షాల వర్షాలే కురిపించునులే...కురిపించునులే...//గోవిందా//
ఏడు కొండలపైన కొలువైనా.. వాడు..
కొలిచేవారిని..ఎన్నడూ...కినుక చూపడు..
కష్టాలు కన్నీటి సంద్రాలవు వేళ..
కోటి ప్రభలస్వామి..వెలుగులే తానవునులే..తానవునులే...//గోవిందా//
*************అదే అమ్మ ..**************
గర్భాశయాన్ని కంచుకోటగా మలచి..
తన రక్త మాంసాలతో శరీరాకృతిని ఇస్తుంది అమ్మ..
నెలలు నిండి పురిటి నొప్పులు నీవిస్తే...
జన్మ నిచ్చి ...అక్కున చేర్చుకుంటుంది అమ్మ..
ఆకలితో నీవేడవకుండానే..తన స్తన్య మిచ్చి
పాలు పడుతూ.. నీ బొజ్జ నింపుతుంది అమ్మ...
ఉంగా ఉంగాలతో..నీవు చొంగ కారుస్తూ ఉంటే...
అనురాగ లాలనల చెరగుతో నీ పెదవులు తుడుస్తుంది అమ్మ..
అడుగులు కదపలేని నీ అసహాయతకు తను ఊతమై..
తప్పటడుగులు పడనీయకుండా నడిపిస్తుంది అమ్మ..
అత్తత్త...అంటున్న నీ నత్తి మాటలకు .
మురిసిపోతూ..సరి చేసే భాషల నేర్పిస్తుంది అమ్మ..
అ ఆ ల అక్షరాభ్యాసంతో మొదలైన నీ భవిష్యత్తుకు
తాను పునాధిగా నిలిచి ...నిన్ను ఉన్నత శిఖరాన నిలపెడుతుంది అమ్మ..
నీలోని ప్రతి సంగర్షణని తన గుండెలో దాచుకొని...
అవలీలగా ఆలోచనల తీరాన్ని దాటించేయిస్తుంది అమ్మ..
శరీరం ముడుతలు పడి...శుష్కించి పోతున్నా...
ఎదురు చూపులు నీకోసమే..."బిడ్డ ఎట్లా ఉన్నాడో " అని...అదే అమ్మ
మట్టి గాజులు
ఆడవారికి ప్రీతి కరమైన
అలంకారమగు ఆభరణాలలో ....
అతి ముఖ్యమైనవి గాజులు...
ప్రాచిన కాలం నుంచీ ...
సంప్రధాయ పరపతిని మోస్తున్నా
నిత్య నూతన కళలతో భాసిల్లుతున్నాయి గాజులు.....
దేవతా స్త్రీలు..రాక్షస వనితలు..
మట్టి మోసే మగువలు....మహారాణులు అనే
భేదాన్ని తెలియనీయనివే....గాజులు..
వజ్ర వైడుర్యాలను ఒదిగించుకున్నా..
మేలిమి బంగారు ఛాయలతో మెరిసిపోతున్నా..
అన్నిటినీ మించి గీటుగా నిలిచేవే రంగు రంగుల మట్టి గాజులు..
ముత్తైదు తనంలో ముగ్ధముగా నిలిచి ..
పెళ్లి నాటి ప్రమాణాలని తన చిరు సవ్వడుల
మగనికి తెలియజేస్తూ..మురిపాలు పంచేవే గాజులు..
ఏసువి నీవు..
పరమేశువి నీవు..
ఫకీరు నీవు...
ప్రకృతిలోని ప్రతి అణువు నీవే...నీవే....
సాయి...ఓం సాయి...
జగతికి జీవం..పోస్తూ..
పర లోకపు సారం తెలుపుతూ..
అజ్ఞానపు చీకటిని తరిమి కొడుతూ..
జ్ఞాన జ్యోతిని మదిన వెలింగిచే..
సద్గురువువు నీవే..నీవే...
సాయి....ఓం సాయి...
మతములకు దొరకని
మహిమవు నీవు..
మహిలో మానవతనే
నిలిపిన మహనీయుడవు నీవు
అయినా,,,నిర్మలమైన రూపంతో..
మసీదు నివాసిగా నిలిచినావు..
నిను తలచేవారి ఎదలో కొలువైనావు...
సాయి...ఓం సాయి...
మా తాత ...
కంటి తడిలో
ఆరని కణం అయి
జ్ఞాపకాల గదిలో 
బందీగా నిలిచారు మా..తాత.
వేస్తున్న ప్రతి అడుగుకు ..
చేస్తున్న ప్రతి పనికి ..
పలుకుతున్న ప్రతి పలుకుకు.
ఇంటికి దూలమల్లే..
బ్రతుకు సారం తెలిపి..
జీవన గమకానికి
ఆయువుగా నిలిచి..
నా గురువైనారు మా.. తాత
నా ఉంగాలతో ...
తను కేరింతలు కొట్టే వారట..
నా తప్పటడుగులకు ..
తను తడబడి నడిచేవారట..
బడికి నాతొ పాటూ..
పుస్తకాల సంచి మోస్తూ
తనూ వచ్చేవారట..మా ,,తాత.
కళాశాల రోజుల్లో..
రావడం ఆలశ్యం అయిన క్షణాలలో..
వీధి చివరికంటా వచ్చి .
చిప్పిల్లిన చూపులతో..
ఆరాటంతో వణుకుతున్న శరీరంతో
'పాప ఇంకా రాలేదేమి ' అనుకుంటూ..మా తాత..
అప్పగింతలతో పాటూ..
ఆశిస్సులు అందించి..
దూరం అవుతున్నానన్న బెంగ తో.
మంచాన్ని ఆశ్రయించి...
'నీ కడుపున పుడతానమ్మా..'
అంటూ గాజుకళ్ళతో మూగగా చెప్పి
తాను నిర్జీవమై దైవంలో కలిసిన మా తాత...!
...........__/\__................నివాళులతో...
'అప్పుడు...'
తడి ఆరనివ్వకుండా..
కన్నులకు నీటిని సరఫరా చేసే
హృదయానికి ..
జవాబు చెప్పలేని తనాన్ని..
లో లోన మింగుతూ..
తూనీగల్ని పట్టుకుందామని
పరిగెట్టే పసితనపు అమాయకంలా..
కాలాన్ని పట్టుకోవాలనుకుంటున్న
నా వెర్రి నైజానికి ..
నాలో... నేనే ...
నేను ..ఏమి లేను అనే..
నిజాన్ని తెలుసుకొని..
అమ్మని ..ఆవకాయని ..
తలచుకొని ..తరలి పోతున్నా...
అదే...'అప్పుడు' బాదం కాయలు
ఏరుకున్న ఆ బాల్యం లోనికి...!
‘ సాక్ష్యం’
చూపులు సారించి మబ్బులకేసి
ఆశగా చూసే రైతన్నలకు జీవాన్నిఇస్తూ..
చిటపట మని కురిసే తొలకరి చినుకులు..
గ్రీష్మ తాపానికి వేడెక్కిన నేలతల్లి
గుండెలోనికి జారిన ఆ చినుకులదారలు ..
,మట్టి రేణువుల సంగమంలో జనించిన సుగంధాలను..
వీచే గాలి తెమ్మెరలు ఆలింగనం చేసుకొని..
మోసుకు తిరుగుతున్నాయి...
ఆ పరిమళాల ఆస్వాదనలో..జగతి పులకించి..
ఒళ్ళు విరుచుకుంటుంది..
తొలకరి జల్లుల తడి చీరెను సవరించు కుంటూ..!
తమకంతో నలుపెక్కుతున్న మేఘుడు..
సప్త వర్ణాలవంతెనపై..
మెరుపుల రాయబారం పంపుతూ..
ఉరుముల సందేశాన్ని ఇస్తూ..
తన ప్రేమని చాటుకుంటున్నాడు...
జడివానగా తాను మారిపోతూ..
వానాకాలపు సరాగాల సైయ్యటలకు
ఈ ' తొలకరి జల్లులే ' సాక్ష్యం అని చెపుతూ....!
సాయి సర్వము..
సాయి నిత్యము...
సాయి సకలము
సంతోషము నిచ్చే దైవము..
సాయి గీతము..
సాయి రాగము ..
సాయి చరణము
శరణము నొసగే ప్రణవము..
సాయి బోగము..
సాయి యోగము..
సాయి స్మరణము
అనుక్షణము అభయ ప్రదాయకము..!


నాన్నా....!

అమ్మ పేగు తో ముడి పడి .. ఉన్నా...
నీ ప్రేమ లాలనల ఒడిలో నే... ఒదిగి ఉన్నా నాన్నా...

కడుపు నింపినవి అమ్మ చనుబాలే అయినా..
వెచ్చని నీ ఊపిరిలో శ్వాసిస్తూ..జీవించా...నాన్నా...

వినీలాకాశంలో ఆ పున్నమి చంద్రుడి కన్నా...
అంతం లేని నీ అనురాగంలోని వెన్నెలలంతా నావే గా నాన్నా..

వేదాలలోని సారం నాకు తెలియదు కాని...
నీ మాటలే నాకు వేదాలై.. బ్రతుకు బాటపై అడుగులు వేయించాయి నాన్నా..

అమ్మ ఎప్పుడు అమ్మే...సృష్టి తెలిపిన సత్యం...
నాన్నలో అమ్మ దాగి ఉన్న నిజం నీలోనే చూసాను ..నాన్నా...!
ఎదలోని...
ఎదలోని మూగ బాధా
ఏమని తెలుపను కృష్ణా...
వెదురు పొదలలో ఎంత వెతికినా...
కానరావైతివి కృష్ణా....
అమ్మ చేతి వెన్నముద్దలు
ఆరగించి ..ఆరగించి..
అలసినావో..ఆదమరచి
నిదుర పోయినావో..
అని తలచి తలచి..
నీకై వగచి వగచి......//ఎదలోని//
గోపకన్నెల కౌగిళ్ళ చేరి..
పరవసించి..పరవసించి..
ముద్దు ముచ్చటల తేలిపోయి
సొలసి నను మరచినావో...
అని తలచి తలచి...
నీకై వగచి వగచి......//ఎదలోని//
చిరుఅలలలతో పాదాల
పలకరించెను యమునానది.....
చిరుగాలి సవ్వడులతో..
తాకి నను చుట్టేసెను గాలితెమ్మెర.
మలిగినది సాయం సంధ్య ..
చీకటి... వెలుగును మింగేస్తూ...
మాధవుని జాడ తెలియక మరి మరీ..
తలచి తలచి..
నీకై వగచి వగచి.....//ఎదలోని//.
హనుమా....
ఎంతటి భాగ్యము హనుమా...నీది...
శ్రీరామచంద్రుని దాసువైనావు..
నిరం'తరము' రామనామ స్మరణలోన
జీవించు 'వరము' పొందినావు..
వా'నరము' అని పరిహసించిన రావణునికి
లంకా ధహనము చేసి... నీ శక్తినే చూపినావు..
దుర్లభమనుకున్నది సుగమమనితెలిపుతూ..
వియోగము కడతేర్చి...ఆలుమగల కలిపినావు..
హనుమా అని తలచిన చాలును ...
భయములు తొలగి ..శుభములు కలుగును..
నీ కృపయున్నాచాలును మాకు ..కోరేదొకటే...
ఇహమున శాంతి ..'పరము'న మొక్షం!
"అద్దం "
"ఫో..ఫోయి అద్దంలో ముఖం చూసుకో..."
అంటూ ..ఈసడించుకున్నారని..
అద్దంలో ముఖం చూసుకుంటే...
కనిపిస్తుంది..అసలు "నిజం.."!
చెక్కెర అతికించు కున్న నవ్వు
స్వర్ధపుటాలోచనలచీమలు నాకితే..పోతుంది..
ప్లాస్టిక్ పూల సోయగం..
కన్నులకు విందు చేస్తుంది...కాని..
పరిమళాల గుభాళింపులతో పలకరించదు కదా..!
నిశ్చల మై నిలిచి ఉన్నా అద్దం..
ఎప్పడు అబద్దం చెప్పదు..
తన ఎదురు ఎవరు ఉంటె..
వారినే ప్రేమించే..తత్వం తనది..
అందుకే అందరికీ...అద్దం ఎప్పడు ప్రియ నేస్తమే...!