29, సెప్టెంబర్ 2015, మంగళవారం

మా తాత ...
కంటి తడిలో
ఆరని కణం అయి
జ్ఞాపకాల గదిలో 
బందీగా నిలిచారు మా..తాత.
వేస్తున్న ప్రతి అడుగుకు ..
చేస్తున్న ప్రతి పనికి ..
పలుకుతున్న ప్రతి పలుకుకు.
ఇంటికి దూలమల్లే..
బ్రతుకు సారం తెలిపి..
జీవన గమకానికి
ఆయువుగా నిలిచి..
నా గురువైనారు మా.. తాత
నా ఉంగాలతో ...
తను కేరింతలు కొట్టే వారట..
నా తప్పటడుగులకు ..
తను తడబడి నడిచేవారట..
బడికి నాతొ పాటూ..
పుస్తకాల సంచి మోస్తూ
తనూ వచ్చేవారట..మా ,,తాత.
కళాశాల రోజుల్లో..
రావడం ఆలశ్యం అయిన క్షణాలలో..
వీధి చివరికంటా వచ్చి .
చిప్పిల్లిన చూపులతో..
ఆరాటంతో వణుకుతున్న శరీరంతో
'పాప ఇంకా రాలేదేమి ' అనుకుంటూ..మా తాత..
అప్పగింతలతో పాటూ..
ఆశిస్సులు అందించి..
దూరం అవుతున్నానన్న బెంగ తో.
మంచాన్ని ఆశ్రయించి...
'నీ కడుపున పుడతానమ్మా..'
అంటూ గాజుకళ్ళతో మూగగా చెప్పి
తాను నిర్జీవమై దైవంలో కలిసిన మా తాత...!
...........__/\__................నివాళులతో...

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి